از وظایف انسان در پیشگاه خداوند، انجام فرائض الهی به ویژه نماز است. نماز در میان همه اعمال عبادی جایگاه خاصی دارد و از آن به «ستون دین» تعبیر شده است. در برخی روایات آمده است که: «اگر نماز قبول شد، سایر اعمال نیز قبول می شود و اگر نماز، پذیرفته نشد سایر اعمال همه پذیرفته نخواهد شد.(لواسانی، سید علی، شکوفه های سخن،ص 89) شناخت دقیق وظیفه و چگونگی انجام آن، زمینه موفقیت آدمی را به در این فراهم می کند و در پاره ای از عبادات و اعمال، به لحاظ اهمیت والایی که برای برخی از آنها ذکر شده است، حق خاصی را متوجه انسان می کند و نماز از این جمله است.»

حضرت سجاد (ع) در رساله حقوق خویش، دهمین حق را به نماز اختصاص داده و می فرماید: «در مورد حق نماز، باید بدانی که این عمل به منزله آماده شدن برای دیدار و سخن گفتن با خدای آفریننده است و تو در آن حال در برابر خداوند ایستاده ای اگر توجه به این مطلب داشته باشی رعایت کمال ادب را خواهی کرد و قلب خود را با بیم و  امید و اظهار محبت در برابر کمال مطلق متوجه او خواهی کرد.

با آرامش و مراقبت و توجه کامل، با او به راز و نیاز و گفتگو می پردازی به وسیله نماز و درخواست عفو و آمرزش و اصلاح خویش از غبار غفلت و تقصیر و گناهانی که ممکن است تو را به هلاکت و بدبختی بکشاند پاکیزه خواهی شد و برای حسن انجام تکالیف، جز خدا پناهگاهی نیست.» (لواسانی، سید علی، شکوفه های سخن، ص89) رابطه ایفای مسئولیت الهی و روان آدمی، اینگونه قابل تبیین است که هر نوع علل یا رفتاری که بیانگر موفقیت در انجام وظیفه باشد، تأثیری در روح و روان او دارد و این تأثیر جنبه مثبت داشته و مجموع اینگونه تأثیرات به مرور زمانف موجب رضایت خار وی می شود به وبژه اگر انجام وظیفه در قبال ذات اقدس الهی باشـــــد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: